Op de helft

Goedemorgen :) (voor mij is het 'smorgens als ik dit schrijf)
(even vooraf, het is een lang verhaal, dus begin er alleen aan als je geen haast hebt;))

Het is al weer eventjes geleden dat ik van me heb laten horen, dus dacht wordt wel weer even tijd voor een reisverslag. En.. kan nu zeggen dat ik op de helft ben!:D Haha, ik hou het netjes bij hoor!
Ik heb echt geen idee waar ik moet beginnen, heb ondertussen al weer heel wat meegemaakt en gezien en geleerd. Tussen de patiënten gezeten (omdat we weg waren geweest (Anneke en ik) en ze precies toen de motor gingen laten draaien even, omdat we alweer bijna gaan varen en daardoor het schip niet op mochten en dus een half uur moesten wachten, en dus lekker tussen de patienten hebben gewacht tot we het schip weer op mochten) en verhalen gehoord van mn verpleegkundigecollegas over patienten. Er komen dus ook patienten soms die ze ook al eerder hebben gehad in andere landen, maar die gewoon weer behandeling nodig hebben. (Bijv. iemand die mishandeld was en waar ze dus een groot hangslot door z'n gehemelte en neus hadden gedaan!! :o) Te gek voor woorden natuurlijk! Maar ook mensen die zo'n groot gezwel hadden dat het grootste gedeelte van het gezicht opgezwollen was en die je dan gewoon ziet zitten met een 'mooi' hoofd:)
En gewoon gewerkt. Lekker afwassen, eten 'serveren', dweilen, bijvullen... Alles moet gebeuren, dus dit ook;) Werd steeds gezelliger (voor mij dan, de rest had al dikke lol met elkaar;)) want ga steeds meer verstaan en durf zelf ook wat meer te zeggen in t engels. Vorige week hadden we Thank You Event voor de dayworkers. Alle dayworkers kwamen aan boord, was een Afrikaanse maaltijd, daarna een praatje en toen lekker wat toe en afscheid nemen van iedereen. Want nu zijn zo goed als alle dayworkers van boord dus. Alleen bij ons in de Dining Room en in de Galley zijn er nog een paar, maar die zijn er ook woensdag voor het laatst. Maar goed, heb er zelf niet zo heel veel van mee gekregen, want ons team moest werken en wij waren dus degenen die voor het eten zorgden en daarna alles weer moesten schoonmaken. Was een hele klus!! Waren ruim een uur later klaar met werken :o Maar goed, toch iemand moet voor het eten zorgen..
Maar de lol op mn werk was dus ook niet van hele lange duur, want de meeste mensen met wie ik werkte waren dayworkers.. Van de week worden die vervangen door het medisch personeel, die nu niets meer te doen hebben omdat er geen patienten meer zijn en alleen het ziekenhuis nog maar schoongemaakt moet worden. Dus krijg gezellig stel nederlandse meiden in mn team voor als we gaan varen :)
Na een harde week werken ben ik een dagje lekker weg geweest samen met Anneke naar een eiland. (mag dan ook wel voor n keer;)) Was heerlijk, lekker weg van de drukte en de altijd-herrie-stad. Eerst door de 2 dorpjes (voor zo ver je dat dorpjes kunt noemen, meer paar huisjes) gelopen. Alle kinderen om ons heen rennen (haha, en net als thuis kan ik dus ook hier niet met kinderen omgaanXD) en, dat is wel grappig. Ze (kinderen) roepen heel vaak 'forti', en dat betekent blanke. Zeggen ze niet op de manier zoals wij wel eens denigrerend 'zwarte' zeggen, maar dat zeggen ze op een manier van 'he, dat zijn blanke mensen die moeten we netjes begroeten'.
Daarna hebben we 'het hotel' opgezocht (=verlaten huisjes bij elkaar) Zag er wel mooi uit hoor, maar de enige mensen die er waren, waren een blank ouder echtpaar en de mensen van het barretje dat er was. Zag er zo heerlijk uit, echt met witte strandstoelen onder palmbomen op een mooi schoon strand. (Schoon strand is hier zeldzaam want overal wordt de troep gewoon op straat maar dus ook op het strand gegooid, en overal waar mensen zijn is het dus een gigantische bende) Haha, niet het hele eiland zag er zo uit hoor als op de foto's, dat was alleen dat stukje daar, want als je over de rest loopt is het bruine zandgrond ofzo.. Dus dan ziet het er wat minder exotisch uit. Haha, en het was zoo verschrikkelijk heet. (Is het altijd hoor, ook als de zon niet schijnt, maar zit het grootste gedeelte van de tijd op het schip en daar is lekker airco) Dus zweetten verschrikkelijk allebei. En je zou zeggen, je zou zeggen aan het eind van de ochtend zou je toch onderhand wel naar de wc moeten als je gewoon gedronken hebt. Maar nee hoor, zelfs toen we om 4u weer terug waren op het schip hoefde ik niet naar wc, gewoon omdat je zoveel zweet :o Zweten is niet lekker, maar zo komt het ook wel weer handig uit dan, want op zo'n eiland heb je natuurlijk nergens een beetje fatsoenlijke wc.
Nadat we even wat gegeten hadden, zijn we toen gelijk naar een spa gegaan voor een heerlijke massage van een uur (0 wat voel je je dan heerlijk schoon en lekker ruikend na een hele dag door de hitte lopen en in oude taxi gezeten te hebben) en daarna nog even lekker wat gedronken op het strand. Voelde eventjes (was maar van korte duur) alsof we even in Europa waren, waar alles gewoon normaal lekker schoon is en waar je even savonds lekker een drankje je doet met je vrienden op het strand.
Ben verder nog naar een dovenschool geweest en naar een soort kleuterklas (gewoon een beetje kinderen vermaken) en naar een bruiloft (ook wel leuk om een keer mee te maken) en afgelopen zaterdag zijn we met de mensen van de vuilnisbelt naar een heel grote speeltuin geweest. Kinderen in de draaimolen en geschminkt enz. Haha, de mannen kwamen ook voor de schmink want die wilden wel de vlag van Guinee of Sierra Leone bijv op hun arm of wang. Als soort van afscheid en aan het eind nog speelgoed (plastic scheppen bijv. (waar je wat mee kan op een vuilnisbelt)) uitgedeeld aan de gezinnen en een voetbalshirt voor de mannen. Zo mooi om te zien hoe trots die mannen zijn met hun gezin!
En zo vermaak ik me wel:) af en toe lekker savond spelletjes doen met nederlanders of gewoon lekker nix doen en op het dek zitten. Maar ik kan het wel alleen met de hulp van God! Als het aan mij zelf had gelegen had ik het allang opgegeven en was ik al lang weer thuis geweest. Maar God laat me steeds weer zien hoe ik moet vol houden! Begin het steeds meer naar mn zin te krijgen en te genieten.. We hebben alles, heel ons leven aan God te danken, en ik dus ook dit. Ook de kleine dingen zijn belangrijk. Thuis en ook hier.
Vrijwilligerswerk doen in een ver land is heel mooi werk, maar het gevaar is dat je het doet voor je eigen ervaring of dat je het 'voor God' doet en eigenlijk dus voor God aan het werk zijn, want daar zijn we zo goed in toch? Kunnen heel veel goede dingen doen voor God, maar daar gaat het niet om. We moeten een Maria-houding leren aan te nemen (niet een Martha-houding, die druk bezig was voor Jezus) en leren te ontvangen ipv van te geven aan God. En vrijwilligerswerk? dat kun je overal doen ben ik achter. Het lijkt zo mooi dat je naar een ander land gaat, en dat is ook zo, dan zie je andere culturen, maar thuis zijn er ook heel veel mensen die hulp kunnen gebruiken. Daar hoef je niet voor naar een ander land. Waar mijn ogen hier wel voor open zijn gegaan is dat je gewoon dezelfde persoon blijft. Mensen kunnen soms net doen alsof je super goed bezig bent, maar je blijf nog steeds precies dezelfde dingen denken en doen. Ik heb geleerd hier dat vrijwilligerswerk geen daad is maar een instelling. Het is niet zo zeer iets wat je doet, maar meer hoe je met dingen omgaat en dat het niet uitmaakt waar of wat. Dat wilde ik even met jullie delen..

Groetjes en tot de volgende keer!